Het leven zoals het is: de vroedvrouw
Door Vroedkundigenteam
Als vroedkundige, in de volksmond spreken we van vroedvrouw, staan we koppels voor en na de geboorte van hun kindje(s) bij. Wie denkt aan een vroedvrouw, denkt al snel aan een bevalling. Maar laat bevallingen nu net zijn waar wij niet mee bezig zijn. Mis ik ze dan? Wel …
Een tweetal jaar geleden begeleidde ik een gezin bij de geboorte van zijn eerste zoon. Het klikte meteen met de mama. En zoon Felix was een echt schatje! Ik keek telkens weer uit naar de huisbezoeken en plande die stiekem als laatste van de dag in … Zo konden we nog even bijpraten. De gesprekken begonnen steevast over baby’s, borstvoeding, huilbuitjes en krampen, maar eindigden vaak in filosofische overwegingen over mens en maatschappij. Helaas komt aan elke postnatale begeleiding een einde.
Met enige weemoed sloeg ik de deur van het jonge gezin achter me dicht. Felix en z’n mama zalig zwevend op hun roze wolk achterlatend. Ruim een jaar later kreeg ik onverwachts een mailtje van mama Line. Er was een broertje of zusje van Felix op komst. En of ik opnieuw wilde langskomen. Uiteraard! Deze keer begeleidde ik Line ook tijdens de zwangerschap. De tijd vloog voorbij tot de geboorte van Georges. En later, bij mijn laatste postnataal bezoek, vroeg Line me of ik Georges’ kraamboekje wilde invullen. Want, zo zei ze: “Je was een echte meerwaarde in onze kraamtijd!” Met veel plezier haalde ik mijn pen boven.
Dus als iemand mij nog eens vraagt of ik de bevallingen mis, dan antwoord ik volmondig: “Soms wel, maar het gevoel dat je krijgt als je een mama echt hebt geholpen, maakt dit gemis meer dan goed.” Elk doopsuikertje in mijn kast vertelt een verhaal waarvan ik met veel plezier deel heb uitgemaakt!
